Geschiedenis van de kathedraal

De Kathedraal van Le Puy, een symboliek in dienst van het geloof

De Kathedraal van Notre Dame die op de werelderfgoedlijst van Unesco staat als beginpunt van de Santiago-de-Compostella route, is fascinerend om verschillende redenen:

• Hoog op haar rots lijkt zij op een enorm schip dat de voorsteven richt naar de pelgrims, om deze in haar hart te ontvangen via een trap die omhoogloopt langs en boven het Middenschip, om daarna uit te komen bij het Koor.
• In Romaanse stijl gebouwd tijdens de late middeleeuwen is deze kerk op harmonische wijze verrijkt met elementen uit de baroktijd, vnl. in het Maria Koor. Ondanks de verscheidene stijl invloeden, Byzantijns, Italiaans, Mozarabisch, blijft de sfeer kalmerend en opbeurend.
• Als één van de hoogste Maria Heiligdommen van Europa in de middeleeuwen, gebouwd als een enorme relikwieplaats, is deze kerk ook haven voor de Zwarte Madonna. Het oorspronkelijke beeld, in Ethiopische stijl, en volgens zeggen een schenking van Saint Louis, is tijdens de revolutie verbrand en daarna vervangen door huidige XVIIe eeuwse beeldje.
• De Kathedraal staat op de plaats van een ouder heiligdom, opgericht in naam van de Heilige Maagd die verschenen was aan een zieke vrouw, en haar genezen had. Deze vrouw was op een Dolmen gaan liggen om genezing te vragen, Dolmen die daarna “steen van koortsen” genoemd werd. Deze bevindt zich nu in een klein zijkapelletje naast het Koor. De Bisschop van le Puy, St Vosy, met hulp van de architect, St. Scutaire (ook Bisschop), heeft toen het heiligdom om de Dolmen heen gebouwd, op de ruïnes van een oude heidense tempel.

 Het Jubileum van Notre Dame du Puy volgende is in 2016, en daarna pas in 2157…

Het Jubileum van Notre Dame du Puy wordt gevierd – sind de Xe eeuw – wanneer 25 Maart, Annunciatie, samen valt met Goede Vrijdag, dood van Christus. Dit evenement, dat zeer veel mensen aantrekt zal gevierd worden van 25 Maart tot aan 15 Augustus; het volgende is in 2016, en daarna pas in 2157…Afgezien hiervan, komen elk jaar zo’n 10.000 mensen tijdens de Processie van 15 Augustus, Maria-Tenhemelopneming.

IN COMMUNIE MET DE HEILIGEN

De Kathedraal Notre-Dame du Puy is één van de oudste Maria-Heiligdommen in Europa, want men kwam hier ter pelgrimsvaart sinds de Ve eeuw. De Heilige Maagd en haar Zwarte Madonna beeldje worden hier vereerd, met name 25 Maart, dag van de Maria-Boodschap, en 15 Augustus, herdenking Maria-Tenhemelopneming, op welke dag de inwoners van Le Puy dit beeld in een processietocht door de stad dragen.

Deze gewijde plek is ook het startpunt van de meest gekozen der St. Jacobus routes, de Via Podiensis. Na de ochtendmis van 7 uur verzamelen de pelgrims zich rondom het beeld van hun heilige, St. Jacques of Jacobus, welke u kunt vinden aan uw rechterhand na de binnentrap[1]. Ze presenteren zichzelf, zeggen waar ze vandaan komen, en waar ze denken heen te gaan, indien ze dat weten! Na de zegening krijgen ze de “Créanciale” uit handen van een zuster, en kunnen ze een gebedsintentie voor een andere bedevaartganger of toerist meenemen. De bedoeling is niet deze letterlijk mee te nemen tot aan Santiago-de-Compostella, maar, misschien moeilijker, deze in zijn hart mee te dragen en zo het hart van God te bereiken. Dit noemen we “Gemeenschap van de heiligen”.

[1] Het gaat hier over de centrale trap met zijn 134 treden die rechtstreeks binnenin de kathedraal uitmondt. Pater Emmanuel Gobilliard, Rector, ziet hierin een symbool:

            « Bij het binnentreden van deze kerk, voelen we ons als door een moeder ontvangen. Er is die bijzondere trap die men « de trap naar het binnenste » zou kunnen noemen. We hebben de indruk terug in de moederschoot alias "de buik » te belanden. Voor ons, Christenen, is de kerk een moeder die ons verwelkomt. De manier waarop deze kerk gebouwd werd is hiervan een concrete voorstelling. We hebben het gevoel werkelijk verwelkomd te worden: ze steekt de armen naar ons uit en, om in haar schoot binnen te treden, nemen we de centrale trap, de "trap naar de buik ». Het is alsof we opnieuw in de moederbuik terechtkwamen, als waren we terug een « Baby » in de moederschoot. Wanneer men ervan uitgaat dat iedereen ontroerende en nostalgische herinneringen aan zijn/haar moeder heeft, kan men gemakkelijk aannemen dat zowel gelovigen alsandersdenkenden hier een zeer sterke ervaring beleven »